مقدمه
دوره رشدی نهفتگی (Latency) معمولاً بین سنین ۵ تا ۱۱ سالگی قرار دارد. در این مرحله، کودک از هیجانات پرشور سالهای اولیه فاصله میگیرد و هنوز وارد دگرگونیهای بزرگ بلوغ نشده است.
ورود به دنیای اجتماعی
یکی از مهمترین تغییرات این دوره، توجه کودک به روابط اجتماعی است. مدرسه و دوستان نقش پررنگتری پیدا میکنند و خانواده دیگر تنها مرکز ارتباطات کودک نیست.
اضطرابهای طبیعی در دوره نهفتگی
هرچند کودک آزادانهتر به کشف دنیای بیرون میپردازد، اما اضطرابهایی هم همراه او هستند. این اضطرابها ممکن است در قالب:
- فوبیا (ترسهای خاص)
- شکایات جسمانی
- تمایل به خوردن
بروز پیدا کنند. چنین نشانههایی در این سن غیرمعمول نیستند.
رفتارهای وسواسی و تکراری
کودکان در این مرحله گاهی ترسو یا وسواسی به نظر میرسند. آداب خاص و تکراری مثل ترتیب مشخص در انجام تکالیف یا آداب خواب، رفتاری طبیعی در این دوره محسوب میشود.
میل به نظم و انضباط
کودکان میل شدیدی به نظم دارند. این رفتار اغلب راهی است برای کنترل تکانههای درونی مثل پرخاشگری یا امیال جنسی.
هرچند این نظم میتواند مفید باشد، اما اگر بیش از حد سختگیرانه شود، ممکن است پوستهای خشک و مانع رشد در فرد بسازد.
یادگیری و انباشتن دانش
یکی از ویژگیهای رایج دوره نهفتگی، جمعآوری اطلاعات است. مثلاً کودکان ممکن است نام شهرها یا تاریخ جنگها را حفظ کنند، بدون آنکه به معنای انسانی آنها توجهی داشته باشند.
جمعبندی
دوره نهفتگی، مرحلهای مهم از رشد است که در آن کودک میان دنیای بازی و خیال کودکی و واقعیتهای اجتماعی بزرگسالی قرار میگیرد. شناخت ویژگیهای این دوره میتواند به والدین و مربیان کمک کند تا هم اضطرابهای کودک را درک کنند و هم فرصت رشد سالم او را فراهم آورند.
